در موارد خفیف می توان از راهنمایی های زیر استفاده کرد :
1- با قرار دادن تکه ای چوب در دهان ترشح بزاق را تحریک کرد دو سمت این
چوب از دوطرف فک های دام بیرون میباشد و با طنابی به سر دام بسته شود تا
قابل خروج نباشد یا بلعیده نشود .
2- از جوش شیرین به مقدار 150 تا 200 گرم در یک لیتر آب استفاده کرد و به دام خورانید .
3- از روغن های غیر سمی مثل روغن های گیاهی به دام خورانیده شود .
4- گاز را توسط لوله ای از بدن دام خارج کرد .
5- از داروهای مربوطه همانند پولوگزالون٬ L46 و.... استفاده نمود .
6- مالیدن مخلوطی از روغن های غیر سمی با داروها به پهلوی دام ٬ با لیس زدن دام این مواد خورده میشود و اثر خویش را میگذارد .
7- از روغن ها و داروهای فوق در آبخوری ها استفاده کرد .(مقدار روغن های
گیاهی 240 تا 300 گرم به ازاء هر راس دام و یا 1%حجم آبخوری)
8- از ترکیبات ضد نفخ در پلت های غذایی استفاده گردد .
9- اسپری روغن های گیاهی بر روی علف ها و علوفه های مرتع انجام شود. البته بارندگی تا حد زیادی این روغن ها را خواهد شست .
10- استفاده دایمی از روغن هامی تواند بر کیفیت شیر دام اثر گذار باشد .
این روغن ها برجذب بتاکاروتن اثر منفی دارد به این ترتیب مقدار بتا کاروتن
در شیر و کره کم می گردد و نیز مزه ٬بو و طعم شیر نیز تغییر خواهد یافت .
از روغنهایی که اثر نامطلوب بر طعم و بو می گذارند می توان روغن کتان
٬سویاو ماهی را نام برد . روغن بادام زمینی و امولسیون پیه بهترین می باشند